ကပြား​စာ၊​ ကပြား​စကား​ ​ရေး​ကြ​ပြောကြလျှင်

http://i56.tinypic.com/2vja8bd.jpg
“မြန်မာစာ​​စောင်​​တွေ၊​ ဂျာနယ်​​တွေဖတ် ရင် အင်္ဂ​လိပ်-မြန်မာ အဘိဓာန်​​ဆောင် ထား​​ကွ” ဟူ၍ မကြာမီကထွက်သည့်​​ လစဉ်ထုတ် မဂ္ဂဇင်း​​တစ်​​စောင်တွင် ကာတွန်း​​တစ်ပုဒ်​​တွေ့​​လိုက်ရပါသည်။ မြန်မာလို ​​ရေး​​ထား​​သည့်​​ သတင်း​​များ​​၊​ ​​ဆောင်း​​ပါး​​များ​​ ကြား​​တွင် အင်္ဂ​လိပ် စာလုံး​​များ​​ ကြား​​ညှပ်ထည့်​​မှု များ​​လာ ခြင်း​​ကို မျက်စိ​​နောက်လာသည့်​​ ကာတွန်း​​ဆရာက သ​​ရော်ထား​​​သော ကာတွန်း​​တစ်ပုဒ်ဖြစ်ပါသည်။

သူ​​ပြောလည်း​​​ပြောချင်စရာပါ။ ယ​​နေ့​​ မြန်မာဘာသာဖြင့်​​ ​​ရေး​​ထား​​​သော စာအ​​တော်များ​​များ​​ကို ဖတ်ရသည်မှာ မြန်မာမဆန်လှပါ။ မြန်မာအက္ခရာများ​​ကြား​​တွင် အင်္ဂ​လိပ်အက္ခရာများ​​ကို ​​တွေ့​​မြင်ရသည်မှာ အရုပ်ဆိုး​​ လှပါသည်။

ဘာ​​ကြောင့်​​ အခုလို​​ရေး​​ကြသလဲဟု စဉ်း​​စား​​စရာဖြစ်ပါသည်။ အဆိုပါ အင်္ဂ​လိပ်စကား​​လုံး​​ကို မြန်မာဘာသာသို့​​ မပြန်ဆိုနိုင်သဖြင့်​​ အလွယ်တကူ ​​ရေး​​လိုက်ခြင်း​​လား​​၊​ မြန်မာစကား​​​ပြောလျှင် အင်္ဂ​လိပ်လိုညှပ်​​ပြော​​နေကျ အကျင့်​​ပါ​​နေ၍ စာ​​ရေး​​​တော့​​လည်း​​ ညှပ်​​ရေး​​လိုက်ခြင်း​​လား​​၊​ ဒါမှမဟုတ် ကာယကံရှင်ကိုယ်တိုင်က အင်္ဂ​လိပ်လို ထည့်​​​ရေး​​မှ ဂုဏ်ရှိသည်ဟု အထင်​​ရောက်၍လား​​။

မြန်မာဘာသာစကား​​တွင် သူများ​​ ဘာသာစကား​​မှ ​​မွေး​​စား​​စကား​​လုံး​​များ​​ ရှိသည်။ ကိုယ့်​​မှာမရှိသဖြင့်​​ ​​မွေး​​စား​​ ရခြင်း​​ဖြစ်ပါသည်။ (ဥပမာ။ ​​ရေဒီယိုတို့​​၊​ ကက်ဆက်တို့​​၊​ ကား​​တို့​​) မတတ်နိုင်ပါ။ မ​​မွေး​​စား​​၍မဖြစ်သဖြင့်​​ ​​မွေး​​စား​​ရ ပါသည်။ တစ်ချိန်က​​တော့​​ ထိုစကား​​လုံး​​များ​​ကို မြန်မာမှုပြုဖို့​​ ကြိုး​​စား​​ခဲ့​​ကြဖူး​​ပါသည်။ ဥပမာ - ဂီယာဆိုလျှင် “ယာဉ်ကို​​ရှေ့​​တိုး​​ ​​နောက်ဆုတ်ပြုရန် အတွက် လက်နှင့်​​ ကိုင်တွယ်သုံး​​ရသည့်​​ အ​​ချောင်း​​အတံ” ဟူ၍ ဘာသာပြန်ခဲ့​​ဖူး​​ သည်ဟု ကြား​​ဖူး​​ပါသည်။ အလုပ်မဖြစ်ပါ။ အ​​ကြောင်း​​က “ဂီယာနံပါတ် ၁ ထိုး​​ ​​ဟေ့​​” ဟု ​​ပြောလိုက်လျှင်ကိစ္စပြီး​​ရမည့်​​ အစား​​ “ယာဉ်ကို​​ရှေ့​​တိုး​​ ​​နောက်ဆုတ်ပြုရန်အတွက် လက်နှင့်​​ ကိုင်တွယ်သုံး​​ရ သည့်​​ အ​​ချောင်း​​အတံ နံပါတ် ၁ ထိုး​​ ​​ဟေ့​​” ဟု ​​ပြော​​နေလျှင် အလုပ်မတွင်ပါ။

ကမ္ဘာတွင် ​​မွေး​​စား​​စကား​​လုံး​​မရှိ​​သော ဘာသာဟူ၍ မရှိသ​​လောက်ဖြစ်သည်။ ထို့​​​ကြောင့်​​ ကျွန်​​တော်တို့​​လည်း​​ ကိုယ့်​​မှာ မရှိသည့်​​ စကား​​ကို ​​မွေး​​စား​​ရပါသည်။ သို့​​​ပေမင့်​​ မြန်မာလို ရှိပါလျက်၊​ မြန်မာလို လှည့်​​​ပြောလျှင်ရနိုင်ပါလျက်နှင့်​​ သာမန် အ​​ကြောင်း​​အရာ ​​လောက်ကို ​​တောင် အင်္ဂ​လိပ်တစ်ဝက်၊​ မြန်မာတစ်ဝက် ​​ပြော​​နေ၊​ ​​ရေး​​​နေကြလျှင် မြန်မာစကား​​ စစ်စစ် ကို မနည်း​​ရှာရ​​တော့​​မည်ဟု ထင်ပါသည်။

ထို့​​အပြင် မြန်မာစာနှင့်​​ ပတ်သက်၍ ကျွန်​​တော်တို့​​အား​​နည်း​​​နေပြီလား​​ ဟု စဉ်း​​စား​​စရာဖြစ်သည်။ ဘာသာပြန် အ​​ရေး​​အသား​​များ​​တွင် မြန်မာ မဆန်ခြင်း​​၊​ စာမ​​ချောခြင်း​​က ထိုအချက် ကိုသက်​​သေပြ​​နေပါသည်။ မြန်မာလို ​​ရေး​​ထား​​ပါလျက် ဘာကိုဆိုလိုမှန်း​​ မသိ​​သောအ​​ရေး​​အသား​​များ​​စွာ ရှိပါသည်။ ဘာသာပြန်လုပ်ငန်း​​တွင် သူ့​​ဘာ သာထက် ကိုယ့်​​ဘာသာကို ပိုကျွမ်း​​ကျင် ဖို့​​လို​​ကြောင်း​​၊​ တချို့​​က အင်္ဂ​လိပ်လိုတတ်ရုံနှင့်​​ ဘာသာပြန်လို့​​ရမည်ဟု ထင်လျှင် မှား​​​ကြောင်း​​​ရှေ့​​မီ​​နောက်မီ ဘာသာပြန် ဆရာကြီး​​များ​​က ဆိုကြပါသည်။

“အိမ်သာဘယ်မှာလဲ”ဟု ​​မေး​​ချင်လျှင် “တွိုင်း​​လက်ဘယ်မှာလဲ”​​မေး​​သူ၊​ “က​​လေး​​ပျက်ကျလို့​​” ဟု ​​ပြောချင်လျှင် “အ​​ဘောရှင်း​​ဖြစ်လို့​​” ဟု ​​ပြောသူများ​​ အများ​​အပြား​​ရှိသည်။ အဓိပ္ပာယ်က ​​တော့​​ အတူတူ။ ဒါ​​ပေမယ့်​​ ထိုသို့​​ ​​ပြောမှ ပိုယဉ်​​ကျေး​​သွား​​သလား​​ဆိုတာ​​တော့​​ မသိပါ။

တ​​လောက သတင်း​​တစ်ပုဒ်ဖတ် လိုက်ရပါသည်။ မ​​လေး​​ရှား​​နိုင်ငံတွင် နိုင်ငံသုံး​​ ဘာသာစကား​​တွင် အင်္ဂ​လိပ် လိုညှပ် ​​ပြောလျှင် မိခင်ဘာသာစကား​​ကို မရို​​သေမ​​လေး​​စား​​ရာ ​​ရောက်သဖြင့်​​ ဒဏ်တပ်ရိုက်မည်ဆိုသည့်​​ သတင်း​​ဖြစ်သည်။ တကယ် ဒဏ်ရိုက်ဖြစ်လား​​ မရိုက်ဖြစ်လား​​​တော့​​ မသိ။ ဒါ​​ပေမယ့်​​ ထိုကိစ္စကိုအမျိုး​​သား​​​ရေး​​ ပြဿနာ တစ်ရပ်အဖြစ် မ​​လေး​​ရှား​​အစိုး​​ရက ရှုမြင် သည်ဟု ထိုသတင်း​​က​​ဖော်ပြ​​နေပါသည်။

ထိုပြဿနာသည် ယခုမကြီး​​ကျယ် ​​သေး​​​သော်လည်း​​ ​​နောင်တစ်ချိန် ကြီး​​ကျယ်သွား​​နိုင်ပါသည်။ ဘာ​​ကြောင့်​​ အခုလို ဖြစ်ရသည်၊​ ဘယ်လို ​​ဖြေရှင်း​​ကြမည် ဆိုတာကို​​တော့​​ ပညာရှင်များ​​ ဝိုင်း​​ဝန်း​​​ဆွေး​​​နွေး​​ အ​​ဖြေရှာဖို့​​ လိုမည်ထင်ပါသည်။

မြန်မာတိုင်း​​(မ်)ဂျာနယ်၊​ အမှတ် ၃၀၈ မှာပါခဲ့​​ဖူး​​တဲ့​​ ကျွန်​​တော့်​​ရဲ့​​ဒီ​​ဆောင်း​​ပါး​​နဲ့​​တစ်ဆက်တည်း​​ ၂၀၀၉ ခုနှစ်၊​ ဇူလိုင်လ ၂၂ ရက်​​နေ့​​စွဲနဲ့​​ထုတ်တဲ့​​ Weekly Eleven ဂျာနယ်၊​ အတွဲ ၄၊​ အမှတ် ၄၀၊​ စာမျက်နှာ ၂၀ မှာပါတဲ့​​ လူထုစိန်ဝင်း​​ရဲ့​​ “ပါပါး​​၊​ မာမား​​၊​ အား​​ပူ​​ချေး​​နဲ့​​ အိုပါး​​တဲ့​​လား​​” ​​ဆောင်း​​ပါး​​ကိုပါ ဒုတိယပိုဒ်ကစလို့​​ ​​ဖော်ပြ​​ပေး​​လိုက်ပါတယ်။

မြန်ဂလိပ်စကား​​
ဒီ​​နေ့​​အချိန်မှာ မြန်မာစာ၊​ မြန်မာစာစကား​​ ​​တော်​​တော်​​လေး​​ မျက်နှာငယ်​​နေတာ သတိပြုမိပါတယ်။ ထွက်​​နေတဲ့​​ ဂျာနယ်၊​ မဂ္ဂဇင်း​​ ​​တွေမှာ မြန်မာနာမည်တပ်တာ ​​တော်​​တော်ရှား​​​နေပြီ။ အင်္ဂ​လိပ်လိုမှည့်​​မှ နိုင်ငံတကာအဆင့်​​မီသလို ဖြစ်​​နေတယ်။ စာ​​ရေး​​ဆရာ​​တွေ ကလည်း​​ မြန်မာလူမျိုး​​​တွေအတွက် ထုတ်တဲ့​​မြန်မာစာအုပ်​​တွေမှာ မြန်မာလိုချည်း​​သက်သက်​​ရေး​​ရင် လူအထင်ကြီး​​မခံရမှာစိုး​​လို့​​ ထင်ရဲ့​​ ‘မြန်ဂလိပ်’ (Myanglish) စာ​​တွေနဲ့​​ ညှပ်ပြီး​​​ရေး​​​နေကြ​​တော့​​တယ်။ “ဘစ်ဇနက် ဂျာနယ်လစ်ဇင်”တဲ့​​။ “အွန်လိုင်း​​ ဂျာနယ်လစ်”တဲ့​​။ “အင်ဗိုင်း​​ရွန်း​​မင်း​​”တဲ့​​။ “စတိတ်ဟိုး​​လဒါး​​” တဲ့​​။ “ဂိမ်း​​ပ​​လေယာ”တဲ့​​။ ဖတ်ရတာ ​​တော်​​တော်မျက်စိ စပါး​​​မွေး​​ စူး​​ရတယ်။ ပြုတ်တူတို့​​၊​ ဂွရှင်တို့​​၊​ ​​ခွေး​​သွား​​စိပ်တို့​​၊​ ဝက်အူလှည့်​​တို့​​ စတဲ့​​ ​​ဝေါဟာရ​​တွေကို တီထွင်ခဲ့​​ကြတဲ့​​ စက်ရုံအလုပ်ရုံ​​တွေထဲက အလုပ်သမား​​​တွေကို​​တောင် ရှက်ဖို့​​​ကောင်း​​​နေပြီ။ နည်း​​ပညာ​​တွေရဲ့​​ တိုး​​တက်မှုအရှိန်အဟုန်က လျင်မြန်လွန်း​​တဲ့​​အတွက် မြန်မာ စကား​​လုံး​​​တွေနဲ့​​ ဘာသာပြန်ဖို့​​ အချိန်ကိုမရနိုင်​​တော့​​ဘူး​​လို့​​ ဆင်​​ခြေ​​ပေး​​လည်း​​ သဘာဝမကျပါဘူး​​။ "Atomic Bomb"ကို အဏုမြူဗုံး​​၊​ "Rocket"ကို ဒုံး​​ပျံ၊​ "Missile" ကို ဒုံး​​ကျည်၊​ "Satellite" ကို ဂြိုဟ်တု၊​ "Machine Gun" ကို စက်​​သေနတ် စသဖြင့်​​ စတင်ဘာသာပြန်သုံး​​စွဲခဲ့​​သူ​​တွေဟာ သတင်း​​စာဆရာ​​တွေပါ။ နိုင်ငံခြား​​​ကြေး​​နန်း​​သတင်း​​ထဲက ပါလာတဲ့​​ ​​ဝေါဟာရ​​တွေကို တစ်ထိုင်တည်း​​က ဘာသာပြန်လိုက်ရတာဖြစ်တယ်။ ဖြည်း​​ဖြည်း​​အချိန်ယူ စဉ်း​​စား​​​နေဖို့​​မဖြစ်တဲ့​​ သတင်း​​စာ အလုပ်လုပ်​​နေသူ​​တွေက​​တောင် ဒီလိုတစ်မုဟုတ်ချင်း​​ ဘာသာပြန်နိုင်ခဲ့​​ကြပါလျက်နဲ့​​ စဉ်း​​စား​​ဖို့​​အချိန်ကြိုက်သ​​လောက်ယူလို့​​ရတဲ့​​ စာ​​ရေး​​ဆရာ​​တွေက ဘာ​​ကြောင့်​​ ဘာသာမပြန်နိုင်ရမှာလဲ။ ကြိုး​​စား​​အား​​ထုတ်မှုကို မလုပ်ချင်ကြလို့​​သာဖြစ်ပါတယ်။

ပါပါး​​ မာမား​​​ခေတ်
​​နောက်တစ်ခါ ဘာ​​တွေ့​​ရသလဲဆို​​တော့​​ သတင်း​​စာထဲက ​​ကြော်ငြာ​​တွေ။ ​​မွေး​​​နေ့​​ဆု​​တောင်း​​တို့​​၊​ မင်္ဂ​လာနှစ်ပတ်လည်ဆု​​တောင်း​​တို့​​လို့​​ ​​ကြော်ငြာ​​တွေမှာ​​တွေ့​​ရတဲ့​​ ‘ပါပါး​​၊​ မာမား​​’ဆိုတဲ့​​ အသုံး​​အနှံုး​​​တွေ။ ဟို​​ရှေး​​ကျွန်ဘဝက ​​ရေ​​ပေါ်ဆီလူတန်း​​စား​​​တွေကြား​​ ​​ခေတ်စား​​ခဲ့​​တဲ့​​ ‘ဒယ်ဒီ၊​ မာမီ’ဆိုတဲ့​​​နေရာမှာ အစား​​ထိုး​​ဝင်​​ရောက်လာတာ​​လေ။ မြန်မာလူမျိုး​​စင်စစ်​​တွေဖြစ်ပါလျက်နဲ့​​ ဘာ​​ကြောင့်​​များ​​ ‘ပါပါး​​၊​ မာမား​​’ကို ခံတွင်း​​​တွေ့​​​နေကြသလဲမသိပါဘူး​​။ ‘အ​​ဖေ၊​ အ​​မေ’ဆိုတဲ့​​အ​​ခေါ်အ​​ဝေါ်ဟာ ဘယ်​​လောက် အား​​ပါး​​တရရှိပြီး​​ လှိုက်လှဲတဲ့​​အဓိပ္ပာယ်​​ဆောင်ပါသလဲ။ ​​ဖေ​​ဖေ၊​ ​​မေ​​မေဆိုတာက​​တောင် ​​ပေါ့​​ရွှတ်ရွှတ်ဖြစ်​​နေသလိုပါပဲ။ ဒါ​​လောက်​​ခေါ်လို့​​ ​​ကောင်း​​တဲ့​​ အ​​ဖေ၊​ အ​​မေ ​​နေရာမှာ ဘာဖြစ်လို့​​များ​​ ‘ပါပါး​​၊​ မာမား​​’နဲ့​​ အစား​​ထိုး​​ချင်​​နေကြပါလိမ့်​​။ စဉ်း​​စား​​လို့​​ကို မရပါဘူး​​။

အား​​ပူ​​ချေး​​တဲ့​​လား​​​​
​​နောက်ပြီး​​​တော့​​ရှိ​​သေး​​တယ်။ ခု​​ခေတ်က​​လေး​​​တွေ ​​ပြော​​ပြော​​နေကြတဲ့​​ ‘အိုပါး​​’တို့​​၊​ ‘အိုမိုညီး​​’တို့​​ ‘အား​​ပူ​​ချေး​​’တို့​​ဆိုတဲ့​​ စကား​​​တွေ။ ဘာ​​တွေမှန်း​​လည်း​​မသိပါဘူး​​။ ဟိုအရင် ​​လေး​​၊​ ငါး​​နှစ်က​​တော့​​ ‘ရှဲ့​​ရှဲ့​​’တို့​​၊​ ‘​​တွေ့​​ပူချိ’တို့​​၊​ ‘​​မေး​​ယိုကွမ်း​​စီး​​’တို့​​ ​​ခေတ်စား​​ခဲ့​​တာ​​ပေါ့​​။ ဒီလိုတိုင်း​​တစ်ပါး​​က စကား​​လုံး​​​တွေကို ​​မွေး​​စား​​လိုက်ကြတာဟာ မြန်မာစကား​​ကြွယ်ဝသွား​​​စေတာလား​​၊​ မြန်မာစကား​​​ပျောက်ကွယ်သွား​​ဖို့​​ ဖြစ်​​စေတာလား​​ဆိုတာ​​တော့​​ စဉ်း​​စား​​ကြဖို့​​​ကောင်း​​တယ်။ ကိုယ့်​​စာ၊​ ကိုယ့်​​စကား​​​ပျောက်ပျက်သွား​​ရင် ကိုယ့်​​လူမျိုး​​ပါ ​​ပျောက်ကွယ်သွား​​နိုင်တယ်မဟုတ်လား​​။ ဒီ အန္တရာယ်ကို ​​ပေါ့​​​သေး​​​သေး​​မထင်​​စေချင်ဘူး​​။ ပျူစကား​​၊​ ပျူစာနဲ့​​ ပျူလိုမျိုး​​​တွေ ကွယ်​​ပျောက်သွား​​တာကို သင်ခန်း​​စာယူသင့်​​ကြပါတယ်။ ကိုယ့်​​စာ ကိုယ့်​​စကား​​ ကိုယ့်​​ယဉ်​​ကျေး​​မှု​​တွေ ခိုင်မာအား​​​ကောင်း​​​နေမှ ကိုယ့်​​လူမျိုး​​မ​​ပျောက်နိုင်မှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ကိုယ့်​​ယဉ်​​ကျေး​​မှု ခိုင်မာအား​​​ကောင်း​​​နေ​​အောင် အမြဲ ဂရုစိုက်​​နေရပါမယ်။ ကိုယ်ခံအား​​​ကောင်း​​ရင် ဘာမှ ​​ကြောက်စရာမရှိပါဘူး​​။

​​
နိုင်သူကို​​တောင် မြိုပစ်နိုင်တာ​​
ဒီ​​နေရာမှာ တရုတ်လူမျိုး​​​တွေကို သာဓကအဖြစ်​​ပြောချင်တယ်။ တရုတ်လူမျိုး​​များ​​ရဲ့​​ ယဉ်​​ကျေး​​မှုဟာ ကမ္ဘာမှာ အဆင့်​​မြင့်​​ဆုံး​​ဆိုတဲ့​​ ယဉ်​​ကျေး​​မှုကြီး​​​တွေမှာ အပါအဝင်ဖြစ်ပါတယ်။ သက်တမ်း​​အား​​ဖြင့်​​လည်း​​ ရှည်ကြာလှပြီဖြစ်လို့​​ အင်မတန်မှကို ခိုင်ခံ့​​​နေပြီဖြစ်တယ်။ တစ်ချိန်တစ်ခါမှာ​​တော့​​ တရုတ်ပြည်ကြီး​​ဟာ မွန်ဂိုတို့​​လက်​​အောက် ​​ရောက်ခဲ့​​ပါတယ်။ မန်ချူး​​လူမျိုး​​များ​​ရဲ့​​ သိမ်း​​ပိုက်အုပ်စိုး​​မှုကိုလည်း​​ ခံခဲ့​​ရဖူး​​ပါတယ်။ ဒါ​​ပေမယ့်​​ တရုတ်တို့​​ရဲ့​​ယဉ်​​ကျေး​​မှုက ခိုင်ခံ့​​အား​​​ကောင်း​​လွန်း​​​လေ​​တော့​​ စစ်နိုင်ပြီး​​ ကိုယ့်​​ကိုလာအုပ်စိုး​​တဲ့​​ မွန်ဂိုနဲ့​​မန်ချူး​​​တွေကို လုံး​​ဝလူမျိုး​​​ပျောက်ကွယ်သွား​​တဲ့​​အထိ​​တောင် မြိုပစ်လိုက်နိုင်တာကို ​​တွေ့​​ရပါတယ်။

​​
ရှေး​​လူကြီး​​​တွေကို အား​​နာပါ​​
ဒီသာဓကကိုကြည့်​​ပြီး​​ ကိုယ့်​​ယဉ်​​ကျေး​​မှု​​တွေ ပျက်စီး​​ကွယ်​​ပျောက်မသွား​​​အောင် ထိန်း​​သိမ်း​​​စောင့်​​​ရှောက်ဖို့​​ အ​​ရေး​​ကြီး​​​ကြောင်း​​ သတိရှိကြ​​စေချင်တယ်။ ကျွန်​​တော်တို့​​ ​​ဘေး​​တစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ ရှိ​​နေတာက ကမ္ဘာ့​​လူဦး​​​ရေအများ​​ဆုံး​​နိုင်ငံကြီး​​နှစ်ခု​​နော်။ ကိုယ့်​​လူမျိုး​​၊​ ကိုယ့်​​စာ​​ပေ၊​ ကိုယ့်​​ဘာသာစကား​​၊​ ကိုယ့်​​ယဉ်​​ကျေး​​မှုကို အင်မတန်မှကို တန်ဖိုး​​ထား​​မှ ​​တော်ကာကျမှာ။ အင်္ဂ​လိပ် အုပ်စိုး​​မှု​​အောက်ကျ​​ရောက်​​နေစဉ်အခါက တက္ကသိုလ်မှာ မြန်မာစာဌာနရယ်လို့​​​တောင် မရှိတဲ့​​အ​​ခြေအ​​နေက​​နေပြီး​​ မြန်မာစာဌာန ထူ​​ထောင်ခွင့်​​ရဖို့​​ မြန်မာစာ​​ပေသင်ကြား​​ခွင့်​​ရဖို့​​ ကြိုး​​ပမ်း​​အား​​ထုတ်ခဲ့​​ကြတဲ့​​ လူကြီး​​သူမများ​​ကို အား​​နား​​ကြဖို့​​လည်း​​​ကောင်း​​တယ်။ ချိုချဉ်နဲ့​​ အာလူး​​​ကြော်လို ပစ္စည်း​​ကစ မြန်မာပြည်တင်ပို့​​​ရောင်း​​ချဖို့​​သက်သက် နယ်စပ်​​ဒေသမှာတင် ထုတ်လုပ်တဲ့​​ပစ္စည်း​​တု၊​ ​​ဆေး​​ဝါး​​တု​​တွေနဲ့​​ အ​​ပေါစား​​အညံ့​​စား​​ပစ္စည်း​​မျိုး​​​တွေကို​​တော့​​ ကျဉ်ပစ်သင့်​​ကြတယ်။

လွယ်​​အောင်လုပ်​​ပေး​​ပါ​​
အမျိုး​​ချစ်စိတ်ဆိုတာမျိုး​​က ​​ဟော​​ပြော​​နေရုံနဲ့​​ရတာမဟုတ်ပါဘူး​​။ ကိုယ့်​​တိုင်း​​ပြည် ကိုယ့်​​လူမျိုး​​ရဲ့​​ ချစ်စရာ ​​ကောင်း​​တာ​​တွေ၊​ မြတ်နိုး​​တွယ်တာစရာ​​ကောင်း​​တာ​​တွေကို လူငယ်​​တွေသိ​​အောင် လုပ်​​ပေး​​ဖို့​​လိုပါတယ်။ ဘန်​​ကောက်တို့​​၊​ ဖူး​​ခက်တို့​​ သွား​​ဖို့​​လွယ်ကူသလို၊​ ပူတာအိုသွား​​ဖို့​​လွယ်ကူ​​အောင် ဖန်တီး​​​ပေး​​ဖို့​​လိုပါတယ်။ ပုဂံတို့​​၊​ ပုပ္ပား​​တို့​​မှာရှိတဲ့​​ ဟိုတယ်ခ​​တွေက ဘန်​​ကောက်တို့​​၊​ ဖူး​​ခက်တို့​​က ဟိုတယ်ခ​​တွေထက် ​​ဈေး​​ကြီး​​မြင့်​​​နေရင်​​တော့​​ လူငယ်​​တွေက ဘန်​​ကောက်ကို ​​ရှော့​​ပင်း​​သွား​​ချင်ကြတာ သဘာဝကျတယ်လို့​​ ဆိုရမှာပဲ​​လေ။

​ဝေယံဘုန်း​
Credit : http://www.waiyanphone.net/2009/07/blog-post_23.html

0 responses to “ ကပြား​စာ၊​ ကပြား​စကား​ ​ရေး​ကြ​ပြောကြလျှင် ”

Leave a Reply