မြန်မာစာ ထုံးဖွဲ့မှု


မြန်မာ လွတ်လပ်​ရေး​ ​ကျေး​ဇူး​ကြောင့်​ မြန်မာစာသည် ရုံး​သုံး​စာ ဖြစ်လာ ခဲ့​သည်။ ယခုအခါ စာသင် ​ကျောင်း​တို့​တွင် ပညာ အရပ်ရပ် တို့​ကိုလည်း​ မြန်မာစာ အ​ခြေခံဖြင့်​ သင်ကြား​လျက် ရှိကြသည်။ ​ခေတ် အ​လျောက် တိုး​တက် လာ​သော သိပ္ပံပညာရပ် တို့​ကိုပင် မြန်မာ စကား​၊​ မြန်မာစာ တို့​ဖြင့်​ သင်ကြား​ ​ပေး​ရန် လုံ့​လ ထုတ်လျက် ရှိကြသည်။ ဤ အခြင်း​အရာ တို့​သည် မြန်မာစာ တိုး​တက်​ရေး​ကို ​ရှေ့​ရှုလျက် ရှိကြသည်။


ဤ၌ ကျွန်​တော်သည် မြန်မာစာ ကိုသာ အ​ခြေပြု၍ တင်ပြ လိုပါသည်။ မြန်မာ စာ​ပေ ဟူ၍ စကား​ကြီး​ စကား​ကျယ်ဖြင့်​ စတင်၍ မ​ပြော လိုပါ။ သို့​သော် စာအ​ခြေခံ ​ကောင်း​ပါမှ စာ​ပေလည်း​ အ​ခြေခံ ​ကောင်း​လာ ​ပေလိမ့်​မည်။ ထို့​ကြောင့်​ အား​လုံး​ကို ခြံု၍ ​ပြောလျှင် အစိတ်အပိုင်း​ တို့​လည်း​ ပါသည်ဟု ယူဆ နိုင်ပါသည်။


မြန်မာ့​ သမိုင်း​၌ မြန်မာစာကို သိပ္ပံ ပညာနှင့်​ ယှဉ်၍ တိုး​တက် လာ​အောင် ဦး​စွာ ကြိုး​ပမ်း​ ခဲ့​ကြသူများ​မှာ မက္ခရာ မင်း​သား​ကြီး​၊​ မြဝတီ ဝန်ကြီး​ ဦး​စ အသိုက်အဝန်း​နှင့်​ က​နောင်မင်း​သား​၊​ ​ယောအတွင်း​ဝန် ဦး​ဘိုး​လှိုင်တို့​ အသိုက်အဝန်း​များ​ ဖြစ်ကြသည်။ ၎င်းတို့​၏ ​ခေတ်အရင်ကမူ မြန်မာ စာ​ပေသည် ပါဠိ သက္ကတ စာ​ပေ တို့​နှင့်​ ယှဉ်၍ သာလျှင် တိုး​တက် ခဲ့​သည်။ ပါဠိ သက္ကတ စာ​ပေ တို့​မှာ ယခု​ခေတ် အ​ခေါ် ဝိဇ္ဇာဟု ဆိုအပ်​သော စာ​ပေ အနုပညာ ဆိုင်ရာ ပညာရပ် တို့​ကို တိုး​ပွား​ ပြန့်​နှံ့​ ​စေ​သော အစွမ်း​ ရှိသည်။ ထို ပါဠိ သက္ကတ တို့​နှင့်​ ယှဉ်၍ ဝိဇ္ဇာ ပညာရပ်တို့​ ပြန့်​ပွား​ လာသည်နှင့်​ အမျှ မြန်မာ စာသည်လည်း​ တိုး​တက် ခဲ့​ပေသည်။ သို့​သော် ရုပ်တရား​၏ ကြီး​ပွား​ ချမ်း​သာ​ရေး​ကို လက်​တွေ့​ ရှာကြ​သော အ​နောက် နိုင်ငံသား​ တို့​နှင့်​ ကျွန်ုပ်တို့​ တိုင်း​ရင်း​သား​ များ​သည် အကြိတ်အနယ် ယှဉ်ပြိုင် လာရ​သော အခါ သိပ္ပံပညာ၏ စွမ်း​အင်ကို ​ရှေး​မြန်မာ များ​သည် လျစ်လျူရှုခြင်း​ မပြုနိုင် ကြ​တော့​ချေ။ မြန်မာ တို့​သည် သိပ္ပံပညာကို အရ မယူနိုင် ပါက ​လောက ပြိုင်ပွဲ၌ အရှံုး​ ခံရဖို့​ ရှိ​နေသည်ကို ခန့်​မှန်း​ မိကြသည်။ ထို့​ကြောင့်​ မက္ခရာ မင်း​သား​ကြီး​၊​ မြဝတီ ဝန်ကြီး​ ဦး​စ၊​ က​နောင်မင်း​သား​၊​ ​ယောအတွင်း​ဝန် ဦး​ဘိုး​လှိုင် တို့​သည် သူ့​ခေတ်နှင့်​သူ ​ပေါ်ထွန်း​ လာ​သော သိပ္ပံပညာရပ် တို့​ကို မြန်မာမှုထဲတွင် အကျံုး​ဝင်​အောင် ကြိုး​ပမ်း​ ခဲ့​ကြသည်။ ထို့​ကြောင့်​ ထိုပုဂ္ဂိုလ်ကြီး​ တို့​၏ ​ကျေး​ဇူး​သည် လွန်စွာ ကြီး​မား​ လှ​ပေသည်။


သို့​ရာတွင် ကျွန်ုပ်တို့​ နိုင်ငံ၌ ​ခေတ်အ​လျောက် တိုး​တက်ခြင်း​ တည်း​ဟူ​သော အာသီသ ဓာတ်ခံ အစပျိုး​ချိန်တွင် နယ်ချဲ့​ သမား​တို့​နှင့်​ ရင်ဆိုင် ရ​လေရာ ကျွန်ုပ်တို့​သည် ယှဉ်ပြိုင် မည်ဟု တာစူ လိုက်သည်နှင့်​ တပြိုင်နက် အရှံုး​ပေး​ ခဲ့​ရ​လေသည်။ ထို့​ကြောင့်​ ဗြိတိသျှ​ခေတ် တ​လျှောက်လုံး​တွင် ကျွန်ုပ်တို့​၏ တိုင်း​ရင်း​သား​ ဉာဏ်စွမ်း​ ဉာဏ်စတို့​ တိမ်မြုပ် ခဲ့​ရသည်။ မြန်မာစာသည် ​ကျောက်တုံး​အောက်၌ ​ပေါက်ရ​သော မြက်ကဲ့​သို့​ အင်္ဂလိပ်စာ ​အောက်တွင် ထွန်း​ပေါက် ခဲ့​ရသည်။ ဤသည်တွင် မက္ခရာ မင်း​သား​ကြီး​၏ အစီအစဉ်သည် ပြတ်ခဲ့​ ရ​လေသည်။


သို့​သော် လွတ်လပ်​ရေး​ကို ပြန်ရ​သော ဤ​ခေတ် ၌ကား​ မြန်မာစာသည် အ​မှောင်ထဲမှ ရုတ်တရက် အလင်း​ထဲသို့​ ဝင်လာ ခဲ့​သည်။ တိမ်မြုပ် ​နေရာမှ ရုတ်တရက် ပြန်၍ ​ပေါ်ခဲ့​သည်။ ဤအချိန်သည် မြန်မာစာ တိုး​တက်မှု အတွက် အချိန်​ကောင်း​ပင် ဖြစ်၏။


သို့​ရာတွင် ကျွန်ုပ်တို့​သည် အချိန်​ကောင်း​ ထဲသို့​ ​ရောက်ရှိ ​နေပါ ​သော်လည်း​ ကျွန်ုပ်တို့​၏ တာဝန်ကို ​ပေါ့​ပေါ့​ဆဆ သ​ဘောထား​ ကြပါလျှင် မြန်မာစာ တိုး​တက်သည် ဟူသည်မှာ သက်သက် ဝွါကြား​၍ ​ပြောဘိ သကဲ့​သို့​သာ ရှိချိမ့်​မည်။ အချိန်သည် ​ကောင်း​ပင် ​ကောင်း​ပါ ​သော်လည်း​ ကျွန်ုပ်တို့​၌ အန္တရာယ် ရှိမြဲ ရှိ​နေသည်။ ထိုအန္တရာယ်မှာ အခြား​ မဟုတ်။ ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်ကြီး​ အတွင်း​ ပညာ​ရေး​ ​ရေ​သောက်မြစ် ပြတ်ခဲ့​ရ​သော အန္တရာယ် ဖြစ်သည်။


ဗြိတိသျှ ​ခေတ်တွင် မြန်မာစာသည် အင်္ဂလိပ်စာ၏ ​လောင်း​ရိပ် ​အောက်တွင် ကျ​ရောက် ခဲ့​ရသည်။ သို့​ပါ ​သော်လည်း​ မျိုး​ချစ် ပုဂ္ဂိုလ် အများ​ တို့​၏ လုံ့​လ ဥဿဟ​ကြောင့်​ ​ပျောက်ကွယ် အံ့​နီး​နီး​ ရှိ​သော မြန်မာစာသည် ထင်​ပေါ် လာခဲ့​၏။ မြန်မာစာ၏ တိုး​တက်မှုကို တိုင်း​ပြည်နှင့်​ အဝှမ်း​ ​ရှေ့​ရှု လာခဲ့​ကြ၏။ တိမ်မြုပ် ​နေ​သော မြန်မာမှု တို့​ကို ပြန်​ဖော် ခဲ့​ကြ၏။ သို့​သော် ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်ကြီး​သည် မြန်မာစာ၏ အဖူး​ကို ဆိတ်လိုက် ပြန်သည်။ ထိုစစ်ကြီး​ အတွင်း​ ကျွန်ုပ်တို့​၏ လူငယ် လူရွယ် အများ​ပင် အ​ခြေခံ တို့​၌ ​လျှောကျ သက်ဆင်း​ ခဲ့​ကြရသည်။ ပညာ သင်ချိန်တွင် ပညာသင်ခွင့်​ မရဘဲ တိုင်း​ပြည် အတွက် ​သေနတ် ကိုသာ ထမ်း​ခဲ့​ရသည်။ လွတ်လပ်​ရေး​ ရ၍ ပြန်လည် ထူ​ထောင်ရန် စိတ်ကူး​ ခဲ့​ကြ​သော အခါ ၌လည်း​ တနိုင်ငံလုံး​ ​သောင်း​ကျန်း​ မီး​ကြီး​ ဟုန်း​ဟုန်း​ ​တောက်​နေ ​သော​ကြောင့်​ ကျွန်ုပ်တို့​၏ စိတ်ကူး​သည် ထင်သ​လောက် ခရီး​ မ​ရောက်​ချေ။ ထို့​ကြောင့်​ ပညာ​ရေး​ အ​ခြေခံတို့​ ပျက်ပြား​ လာ​သော အခါ မြန်မာစာ သည်လည်း​ ထိုအ​ခြေခံ ပျက်ပြား​သော ဒဏ်ကို ခံရ ပြန်သည်။


ထို့​ကြောင့်​ ယခု​ခေတ်တွင် အ​ခြေခံ နုံနဲ့​ သူတို့​သည် မြန်မာစာကို ဖြစ်သလို ​ရေး​၍ ​နေကြ ရရှာသည်။ မြန်မာစာသည် ရုံး​သုံး​စာ ဖြစ်​လေရာ အမှန်စင်စစ်မှာ အစိုး​ရ ရုံး​များ​က အစပြု၍ မြန်မာစာကို ​ရေး​ထုံး​ နည်း​နာ မှန်ကန်စွာ ​ရေး​သား​ ကြရဖို့​ ရှိသည်။ သို့​သော် ရုံး​များ​တွင် ​အောက်တန်း​ စာ​ရေး​၏ ရုံး​တွင်း​ မှတ်စု မှသည် အတွင်း​ဝန်၏ အစီရင်ခံစာ အထိ စာ အ​ရေး​အသား​မှာ မ​ပြေပြစ်​ချေ။ ဤအထဲတွင် အ​ခြေခံ မရှိ သူတို့​က အင်္ဂလိပ် နည်း​ကို ယူ၍ မြန်မာစာကို အရုပ်အဆင်း​ ဖျက် ကြပြန်သည်။ ဥပမာ - ​မောင်ဘသည် ​မောင်လှထံသို့​ စာ​ရေး​ရန် ရှိသည်ဟု ဆိုကြပါစို့​။ ထိုအခါ ​မောင်ဘသည်

​မောင်ဘ ထံမှ

​မောင်လှ ထံသို့​

ဟူ၍ စာ​ရေး​ပို့​လျှင် ​မောင်လှသည် ​ကောင်း​စွာ နား​လည်မည် ဖြစ်သည်။ သို့​သော် အင်္ဂလိပ်စာ ပ​ယောဂ ဝင်​နေ ပြီး​လျှင် မြန်မာစာ ကိုလည်း​ မတတ်ကျွမ်း​သော သူတို့​က -

သို့​

​မောင်လှ

မှ

​မောင်ဘ

ဟု ​ရေး​လေသည်။ ဤ အ​ရေး​အသား​သည် မြန်မာစာ အစဉ်ကို ဖျက်​သော အ​ရေး​အသား​မျိုး​ ဖြစ်သည်။ ဤသာမည ကိစ္စ၌ပင် အလွဲလွဲ အ​ချော်​ချော် ဖြစ်​နေ ခဲ့​ပါလျှင် အ​ရေး​ကြီး​သော အစိုး​ရ စကား​၊​ အစိုး​ရ စာတို့​၌ အဘယ်မှာလျှင် တိကျ မှန်ကန်​အောင် ​ပြောဆို ​ရေး​သား​ နိုင်မည်နည်း​။ တိကျ မှန်ကန်​သော စာကို မ​ရေး​ တတ်သူသည် အဘယ်မှလျှင် တိကျ မှန်ကန်​သော အမိန့်​ကို ထုတ်တတ် ပါမည်နည်း​။ တိကျ မှန်ကန်​သော အမိန့်​ကို မထုတ်တတ် သူသည် အုပ်ချုပ်​ရေး​ကို အဘယ်မှာလျှင် ဦး​စီး​ နိုင်ပါ မည်နည်း​။


ထို့​ကြောင့်​ အ​သေး​အဖွဲဟု ပထမက ထင်ရ ​သော်လည်း​ ​နောင်အခါ ၌ကား​ ထိုအ​သေး​အဖွဲ့​ တို့​သည် ပင်လျှင် ပျား​ရည် တစက်​ကြောင့်​ ပြည်ပျက် ရ​သော ကိန်း​ကို ပို့​ဆောင် ​ပေး​လိမ့်​မည်။


သို့​သော် မြန်မာစာသည် ရုံး​သုံး​စာ ဖြစ်လာ ​လေရာ အစိုး​ရ ရုံး​များ​သည် မြန်မာစာ အ​ရေး​အသား​ကို ဂရု မစိုက်ဘဲ မ​နေနိုင် ​တော့​ချေ။ ထို့​ကြောင့်​ တိုင်း​ပြည် တည်စက ဖရိုဖရဲ ဖြစ်ခဲ့​သည် တို့​ကို လုပ်ငန်း​က ​စေ့​ဆော်ခြင်း​ကြောင့်​ ပြုပြင် လာရသည်။ ထိုသ​ဘော တို့​ကြောင့်​ ​ရှေး​က ပြဆို ခဲ့​သော ချွတ်ယွင်း​ချက်တို့​ ကြား​ထဲမှ ရသုံး​ ခန့်​မှန်း​ခြေ ​ငွေစာရင်း​နှင့်​ အစီရင်ခံစာ အမျိုး​မျိုး​ တို့​သည် မြန်မာစာ သက်သက်ဖြင့်​ တင့်​တောင့်​ တင့်​တယ် ​ပေါ်ထွက် လာနိုင် ခဲ့​သည်။ အစိုး​ရ အစီရင်ခံစာ တို့​တွင် မြန်မာစာ အသုံး​အနှုန်း​သည် မစင်ကြယ် ​သေး​ဟု ဆိုရ ​စေကာမူ ယ​နေ့​ အဖို့​၌ အား​လုံး​ကို ခြံုကြည့်​လျှင် ရုံး​သုံး​ မြန်မာစာသည် ဗြိတိသျှ ​ခေတ်ကထက် အဆ​ပေါင်း​ များ​စွာ တိုး​တက် လာသည်ကို ဝမ်း​သာ စရာ ​တွေ့​ရ ပြန်သည်။


သို့​သော် စာဖြင့်​ အသက် ​မွေး​ရ​သော ​လောကကို ကြည့်​ပြန် လျှင်ကား​ ဝမ်း​နည်း​စရာ ​ကောင်း​သေး​၏ဟု ဆိုရမလို ဖြစ်​နေ ပြန်သည်။


သတင်း​စာ ​လောကသည် လူထုကို ​ရှေ့​ဆောင် ပြုရ​သော ​လောက ဖြစ်သည်။ အထူး​သဖြင့်​ သတင်း​စာ အ​ရေး​အသား​သည် လူထုကို ​ရှေ့​ဆောင် ပြု​သော နမူနာပြ အ​ရေး​အသား​ ဖြစ်သည်။ သို့​သော် ကျွန်​တော်သည် သတင်း​စာ ဆရာ တဦး​ အ​နေနှင့်​ သတင်း​စာ ဆရာ​လောက် မြန်မာ့​ ​ရေး​ထုံး​ကို ဂရုမစိုက် ပြုသူမှာ သတင်း​စာ ဆရာသာ ဖြစ်သည်ဟု ဝန်ခံ လိုပါသည်။ ကျွန်​တော် ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် သတင်း​စာ ဆရာ ဖြစ်လာသည့်​ ​နေ့​မှ စ၍ သတ်ပုံ သတ်ညွှန်း​ မမှန်ချင် ​တော့​ပါ။ ​နေရာ တကာတွင် စာပြင် ဆရာ အား​ကိုး​နှင့်​သာ ​ရေး​ချ မိပါသည်။ စာပြင် ဆရာ တို့​က ဆရာ့​ ဂုဏ်နှင့်​ ညီလျှင် သင့်​ပါ ​သေး​၏။ စာပြင် ဆရာ ကိုယ်တိုင်က စာမတတ်လျှင် ခွက်ခွက် လန်ပါ ​တော့​သည်။ ဤအထဲတွင် စာမတတ်သူ စာပြင် ဆရာ တို့​၌ မာန တခွဲသား​ ရှိတတ်သည်။ အယ်ဒီတာ တို့​က သည်လည်း​ ညသတ်ကို ညွှန်ပြလျှင် သူတို့​က ဆရာ လုပ်သည် ထင်၍ အရွဲ့​ တိုက်ကာ လုံး​တင် ဆန်ခတ် ပြုလိုက် ​သေး​၏။ ကြာလတ်​သော် အယ်ဒီတာ တို့​လည်း​ လုံး​တင် ဆန်ခတ် ထဲသို့​ မသိမသာ ​ရောက်သွား​ ကြရပါသည်။ သို့​သော် တဖန် စာပြင် ဆရာကို စာစီ သမား​က ​ကောင်း​ကောင်း​ကြီး​ နိုင်လိုက် ​သေး​သည်။ အမှန်မှာ မြန်မာစာ ​လောကကို စာစီဆရာ ကသာ ဖန်ဆင်း​ နိုင်သည်။ ဤအ​ကြောင်း​ကို ထင်ရှား​အောင် သာဓက ပြပါမည်။


တခါရံ​သော် သတင်း​စာ တ​စောင်မှ အယ်ဒီတာ တဦး​သည် သတင်း​စာ တခုကို ဆိုရှယ်လစ်ဟု ​ခေါင်း​စဉ် တပ်၍ ​ပေး​လေ သတတ်။ ထိုအခါ သတင်း​စာ ပုံနှိပ်တိုက်၏ စာခုံတွင် 'စ်' စာလုံး​ မရှိ ​သော​ကြောင့်​ စာစီ သမား​သည် 'စ်' အစား​ 'စိ' ကို ထည့်​၍ စီ​လေ သတည်း​။ နံနက်လင်း​သော် ထို သတင်း​စာ ထဲ၌ ပါလာ​သော ဆိုရှယ်လစ် ​ခေါင်း​စီး​ စာသား​သည် ဆိုရှယ်ဟိုသင်း​ ဖြစ်၍ လာ​လေရာ အဆိုပါ သတင်း​စာမှာ ကံ​ကောင်း​ လွန်း​၍သာ စာခွက်​မှောက် မခံလိုက် ရပါ။


သို့​သော် မြန်မာစာ တိုး​တက်မှုကို တကယ် လိုလား​လျှင် စာစီ သမား​နှင့်​ စာစီ ဆရာ တို့​ကို တာဝန် လွှဲချ၍ မဖြစ်နိုင်ပါ။ သတင်း​စာ စာစီ ဆရာများ​ ကိုယ်တိုင်က အ​ရေး​အသား​ကို ထုံး​နည်း​ မှန်​အောင် ​ရေး​ရ ပါလိမ့်​မည်။ သို့​ပါ ​သော်လည်း​ ယ​နေ့​ထုတ် သတင်း​စာ တ​စောင်ကို ကိုင်ဖတ် လိုက်လျှင် 'သည်' နှင့်​ 'မှ'၊​ 'ကို' နှင့်​ 'အား​' ကိုမျှ မှန်ကန်​အောင် မ​ရေး​ တတ်​သော အဖြစ်ကို ကျွန်ုပ်တို့​ ​တွေ့​နေ ရသည်။ သတ်ပုံကိုမူ ထည့်​၍ မ​ပြောပါ နှင့်​တော့​။ ကံ ကတ္တား​ ကိုပင်လျှင် သူ့​နေရာနှင့်​ သူ ​နေရာ မချတတ်ပါ။ ထို့​ကြောင့်​ တရား​လိုသည် တရား​ခံ၊​ တရား​ခံသည် တရား​လိုဖြစ် ဟူ​သော ကိစ္စမျိုး​ကို ​တွေ့​နိုင်ပါသည်။ အချို့​တို့​မှာ မိမိတို့​ ဘာ​ရေး​ ထား​သည်ကို ​ရေး​သူ ကိုယ်တိုင် ပင်လျှင် နား​လည် ပါ​လေစဟု စာဖတ်သူတို့​ သံသယ ဖြစ်မိ ကြသည်။


သတင်း​စာ ​လောကကို အပြစ် တင်လျှင် စာ​ရေး​ ဆရာ ​လောက​ကော အပြစ် ကင်း​ပါ၏ ​လောဟု ​မေး​စရာ ရှိ၏။ ဤ၌လည်း​ ကျွန်​တော် ကိုယ်တိုင် ပင်လျှင် စာ​ရေး​ ဆရာ အဖြစ်ဖြင့်​ အပြစ် မကင်း​ပါဟု ဝန်ခံ လို၏။


ကျွန်ုပ်တို့​၏ စာ​ရေး​ ဆရာ တို့​သည် အ​ရေး​ သမား​ချည်း​သာ ဖြစ်ကြဟန် လက္ခဏာ ရှိ၏။ ၎င်းတို့​သည် အဖတ် သမား​များ​ မဟုတ်၍ စာအဖတ် နည်း​ဟန် တူ၏။ စာသမား​ ဖြစ်ပါ လျက်နှင့်​ စာအဖတ် နည်း​သော​ကြောင့်​ စာ အ​တွေ့​အကြံု နည်း​လေသည်။ ဤအထဲတွင် များ​စွာ​သော သူတို့​မှာ စစ်အတွင်း​ ပညာ​ရေး​ ​ရေ​သောက်မြစ် ပြတ်ခိုက်နှင့်​ ကြံုခဲ့​ရ ​သော​ကြောင့်​ သတ်ပုံ သတ်ညွှန်း​မှ အစ သဒ္ဒါနည်း​ အထိ အ​ခြေခံ အား​ဖြင့်​ မနိုင်ခဲ့​ချေ။


အမှန်မှာ စာ​ရေး​ ဆရာ တို့​သည် စာ အ​ရေး​အသား​၌ သတင်း​စာ ဆရာ တို့​ကို ပင်လျှင် ဦး​စီး​ ​ခေါင်း​ဆောင် ပြုနိုင်ရမည့်​ တာဝန် ရှိသည်။ သို့​သော် စာ​ရေး​ ဆရာ တို့​သည် သတင်း​စာ ဆရာတို့​၏ အမှား​ကို ပင်လျှင် ​ခြေရာနင်း​၍ လိုက်​နေ ကြဟန် တူသည်။


ယခု​ခေတ် စာ​ရေး​ဆရာ ဖြစ်ဖို့​ရာ သဒ္ဒါ အရာ၌ ရှင်မဟာကစ္စည်း​ ကဲ့​သို့​ ပြီး​မြောက် ရမည်ဟု ကျွန်​တော် မဆိုချင်ပါ။ မြန်မာစာကို မြန်မာ ဖတ်လျှင် အဓိပ္ပာယ် ​ပေါက်​အောင် ​ရေး​ထုံး​ နည်း​နာ​တော့​ မှန်ရ ပါလိမ့်​မည်။ သဒ္ဒါသည် အဖွဲ့​ ဖြစ်သည်။ သဒ္ဒါသည် အနှစ် မဟုတ်။ ထို့​ကြောင့်​ အဖွဲ့​ကို ပစ်၍ အနှစ် ကိုသာ ဂရု စိုက်ရ မည်ဟု ဆိုချင် ကြ​ပေ လိမ့်​မည်။ အနှစ်သည် ပတ္တမြား​ ဖြစ်ပါ၏။ သို့​ပါ​သော် ထို ပတ္တမြား​ကို ထင်း​ရူး​သား​နှင့်​ လုပ်​သော ဘူး​ထဲ ထည့်​၍ ပြလျှင် မည်သူမျှ ပတ္တမြား​၏ တန်ဖိုး​ကို သိနိုင်မည် မဟုတ်ပါ။ ပတ္တမြား​ တန်ဖိုး​ ထင်​ပေါ်​အောင် ဖန်ကြုတ်ဖြင့်​ အပြ ​ကောင်း​စေ ရမည် ဖြစ်သည်။ အဖွဲ့​ ဟူသည် ဖန်ကြုတ်ပင် ဖြစ်ပါ၏ ။


ထို့​ကြောင့်​ မည်သူ မည်သို့​ပြော​ပြော အရင်း​ခံ ဖြစ်​သော အဖွဲ့​သည် လိုအပ် သည်ပင် ဖြစ်၏။ ​ရေကို လိုလျှင် ခွက်နှင့်​ ခပ်ရ သကဲ့​သို့​ အနှစ်ကို လိုလျှင် အဖွဲ့​နှင့်​ ခပ်ရ ပါသည်။ သတ်ပုံ သတ်ညွှန်း​နှင့်​ သဒ္ဒါ တို့​သည် အဖွဲ့​၏ အ​ခြေခံ ဖြစ်သည်။ အ​ခြေခံကို မနိုင်လျှင် လူတကာ နား​လည်​အောင် မည်သို့​မျှ ​ရေး​တတ်မည် မဟုတ်ပါ။ အ​ခြေခံကို နိုင်လျှင် မူကား​ စာ​ရေး​ခြင်း​ အတတ်၌ ​မြေလျှိုး​ မိုး​ပျံ နိုင်ကြ ​ပေလိမ့်​မည်။


ကျွန်​တော် ဤသို့​ တင်ပြ သည်မှာ ​ယေဘုယျများ​ ကိုသာ တင်ပြ ​နေခြင်း​ ဖြစ်ပါသည်။ ထို့​ကြောင့်​ မြန်မာ နိုင်ငံတွင် စာ အ​ရေး​အသား​၌ ဂရု မစိုက်​သော သတင်း​စာ ဆရာနှင့်​ စာ​ရေး​ ဆရာတို့​ ချည်း​သာ ရှိကြ သည်ဟုလည်း​ မယူဆ ကြပါနှင့်​။ ကြာဟူသည် နွံထဲမှ ထ၍ ​ပေါက်တတ် ပါသည်။ ​ယေဘုယျ အား​ဖြင့်​ မြန်မာစာ အ​ရေး​အသား​ တို့​တွင် ထုံး​ဖွဲ့​မှု၌ အ​ခြေခံ မ​ကောင်း​၍ ချွတ်ယွင်း​ချက် အတိပင် ဖြစ်​သော်ငြား​လည်း​ တိုး​တက်​သော သူတို့​ကား​ တိုး​တက် လျက်ပင် ရှိပါသည်။


ယခု ကျွန်​တော်တို့​ရောက်ရှိ ​နေ​သော အချိန်သည် နုချိန်ပင် ဖြစ်ပါသည်။ တ​နေ့​သော် ကျွန်​တော် တို့​သည် ရင့်​ကျက် လာကြ ဦး​မည် ဖြစ်ပါ၏။ ထို့​ကြောင့်​ ကျွန်​တော် တို့​၏ ပတ်ဝန်း​ကျင်တွင် ယိုး​ယွင်း​ ပျက်စီး​မှုတို့​ ရှိ​နေ ​သော်လည်း​ မြန်မာစာ တိုး​တက်မှု တို့​ကို ​ရှေ့​ရှု လို​သော သု​တေသီ ပုဂ္ဂိုလ် တို့​၏ ​ကျေး​ဇူး​ကြောင့်​ မြန်မာစာ အ​ရေး​အသား​ တို့​သည် တဖြည်း​ဖြည်း​ စင်ကြယ် လာစရာ အ​ကြောင်း​ ရှိပါသည်။ ယခု​ခေတ် ၌ပင်လျှင် မြန်မာစာကို ရုံး​သုံး​ ပြုလုပ်ခြင်း​ကြောင့်​ လည်း​ကောင်း​၊​ စာသင်​ကျောင်း​ များ​၌ ပညာရပ် တို့​ကို မြန်မာလို ပို့​ချ ​ပေး​ရခြင်း​ကြောင့်​ လည်း​ကောင်း​၊​ စကား​ပြေ အ​ရေး​အသား​ကို လူတို့​သည် အ​တော်အတန် ဂရု စိုက်လာ ကြပြီ ဖြစ်သည်။


​တောမီး​ကြီး​ ​လောင်​သော အခါ မီး​လောင် ​မြေထဲမှ ပြန်​ပေါက်များ​သည် စိမ်း​လန်း​ စိုပြည်စွာနှင့်​ သစ်ပင်ကြီး​ ဖြစ်လာ ကြဦး​မည် သာတည်း​။

​မောင်ထင်
အနုပညာ ​လောက

၁ ရက်၊​ ​အောက်တိုဘာ၊​ ၁၉၆၁
၂၀၀၆ ခုနှစ်၊​ ဇွန်လမှာ မြစ်​ကွေ့​ စာအုပ်တိုက်က ပထမ အကြိမ် ထုတ်​ဝေ လိုက်တဲ့​ ​မောင်ထင်ရဲ့​ 'စာအုပ်နှင့်​ စာ' စာအုပ်က "မြန်မာစာ ထုံး​ဖွဲ့​မှု" စာ​ပေ​ရေး​ရာ ​ဆောင်း​ပါး​ကို ပြန်လည် ကူး​ယူ ​ဖော်ပြ လိုက်တာ ဖြစ်ပါတယ်။

0 responses to “ မြန်မာစာ ထုံးဖွဲ့မှု ”

Leave a Reply