​ကျောင်း​သား​တို့​ရယ်

စာ​ရေး​ရာတွင်၊ သဒ္ဒါအ​ရေး​ကြီး​သည်ဟု ဆို၏။ သဒ္ဒါမတတ်က - စာမတတ်ဟုပင် အဆိုရှိ၏။ ထိုစကား​မှာ၊ အလွန်ကြီး​ကျယ်လှ​သော စကား​ဖြစ်ရာ၊ အနည်း​ငယ် စာ​ရေး​ချင်၊ စာ​ရေး​သင်စ သူများ​မှာ ထိုစကား​ကို ကြား​ရလျှင်၊ ကြက်သီး​ဖြန်း​ဖြန်း​ထမတတ် ​ကြောက်ရွံ့​ကာ၊ ​နောက်တွန့်​သွား​ကြရ​လေသည်။ သို့​​သော်​သဒ္ဒါ​ဆိုသည်​ကား​၊ "ဘာလဲ" ဟု​မေး​လျှင်၊ ​ဝေါဟာရ အ​ခေါ်အ​ဝေါ်ပင် ဖြစ်၏။ အတိုချုပ် ​ကျောင်း​အ​ခေါ်နှင့်​ ​ခေါ်ရလျှင်၊ ၀ါစင်္ဂ​တွေပင် ဖြစ်၍၊ ​ကျောင်း​၌ ထိုသဒ္ဒါ ၀ါစင်္ဂများ​ကို အပမ်း​တကြီး​ သင်ကြရ၏။ ပညာရှိကြီး​များ​၊ (စာ​ရေး​ဆရာကြီး​များ​)ကား​ ထိုဝါစင်္ဂများ​ကို သင်​နေဘို့​ မလို​ပေ။ အဘယ်​ကြောင့်​ဆိုလျှင်၊ ပညာရှိကြီး​များ​၊ စာ​ရေး​ဆရာကြီး​များ​ ​ရေး​လိုက်​သော၊ စာ​ကြောင်း​ - ဝါကျဟူသမျှ၊ ထိုဝါစင်္ဂများ​မှာ၊ ပုလဲလုံး​ , ရွဲလုံး​ , များ​စီပြီး​ပါသကဲ့​သို့​၊ မလွတ်တန်း​ ပါ​နေပြီး​​သော​ကြောင့်​တည်း​၊

ပညာရှိတိုင်း​ သဒ္ဒါမတတ်
သို့​​သော် ပညာရှိကြီး​များ​တိုင်း​၊ ထိုသဒ္ဒါကျမ်း​ကြီး​များ​ကို တတ်ကြသည် မဟုတ်​ပေ။ မတတ်​သော်လည်း​၊ သဒ္ဒါနည်း​ကျကျ - ထိုဝါစင်္ဂ​တွေ မလွတ်​အောင် ​ရေး​နိုင် ချွတ်နိုင်သည်ကို ​ထောက်လျှင် လူနား​လည်​အောင် ​ရေး​နိုင်စွမ်း​ရှိ​သော ပညာရှိတို့​၏ သုံး​နည်း​ နှုန်း​နည်း​များ​ပင် သဒ္ဒါ ​ခေါ်​ကြောင်း​ မှတ်ယူအပ်​ပေသည်။ အဘယ်​ကြောင့်​ဆိုလျှင် သဒ္ဒါကျမ်း​ကို အကြင်ပုဂ္ဂိုလ် တဦး​တ​ယောက်က၊ စတင်တည်ထွင် စီစဉ်၍၊ ထိုသဒ္ဒါကျမ်း​ ထွက်​ပေါ်လာရသည်ဟုဆိုအံ့​၊ ထိုသဒ္ဒါကျမ်း​ မထွက်​ပေါ်လာမီ၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်ကား​၊ အဘယ်ကျမ်း​ကို မှီ၍​ရေး​ခဲ့​​လေသနည်း​ - ဟု ​မေး​ဘွယ် အစွန်း​ထွက်​နေရ​ပေသည်။ ထိုသဒ္ဒါကျမ်း​ဆရာ မှီ၍ ​ရေး​​သော သဒ္ဒါကျမ်း​ တ​စောင်ရှိ​နေမည်ဆိုက၊ ထိုကျမ်း​ထက်၊ အလျင်ကျမ်း​လည်း​ ရှိရဦး​မည်သာ ဖြစ်​တော့​၏။ ထို့​​ကြောင့်​၊ ပညာရှိကြီး​တို့​ ​ရေး​သမျှကား​၊ သဒ္ဒါပင်ဖြစ်​ကြောင်း​၊ အလွယ်ဆုံး​ မှတ်ယူရ​ပေသည်။ (ဝါ) လူအများ​ နား​လည်​အောင်​ရေး​နိုင်လျှင်၊ သဒ္ဒါနိုင်သည်ဟုပင် ဆိုရ​ပေမည်။ ပညာရှိများ​ကား​၊ လူအများ​ နား​လည်​အောင် ​ရေး​နိုင်ကြသည်။ မည်မျှပင် ပညာရှိဟု ဆို​သော်လည်း​၊ လူအများ​ နား​လည်​အောင် မ​ရေး​နိုင်က ပညာရှိ မပီသနိုင်၊ မဟုတ်နိုင်၊ သဒ္ဒါတတ်သူ မ​ခေါ်​တော့​​ပေ။
​ကျောင်း​စာနှင့်​ - အရပ်စာ
ထို့​​ကြောင့်​၊ ​ကျောင်း​စာနှင့်​ အရပ်စာ (ဝါ) မဂ္ဂဇင်း​ ဂျာနယ်များ​၌ ​ရေး​​နေကြ​သော စာများ​မှာ အလွန်ကြီး​မတူလှ​ကြောင်း​ ​ကျောင်း​သား​များ​ မှတ်အပ်​ပေ၏။ သို့​မတူ​သော်လည်း​၊ အဘယ်စာဖြစ်ဖြစ် အချုပ်မှာ​သော်ကား​၊ လူနား​လည်​အောင် ​ရေး​နိုင်ဘို့​သာ လို​ပေ၏။ စာ​ရေး​နည်း​ ဆိုသည်ကား​၊ ဝါစင်္ဂ​တွေ - အပြုံလိုက် - နင့်​​အောင်သုံး​ဘို့​မလို။ လူနား​လည်ဘို့​သာ လို၏။ ဥပမာ အား​ဖြင့်​ဆိုလျှင် သား​ ငါး​ - ဟင်ရွက် မျိုး​စုံ​ပေါ​သော ​ဈေး​ကြီး​ တခုအတွင်း​သို့​၊ စဖိုသည် လက်သစ်တ​ယောက်အား​ ​ခေါ်သွား​၍ပြ၏။ သို့​​သော် ထိုစဖိုသည်အား​၊ ထိုသား​၊ ထိုငါး​၊ ဟင်း​ရွက်မျိုး​စုံကို၊ အကုန်တခါတည်း​၊ ချက်ပြုတ်ရန် ပြခြင်း​မဟုတ်။ ​နော့​အလိုရှိသည့်​အခါ၊ အလိုရှိရာ သိနား​လည် ​ရွေး​ယူရန်သာပြခြင်း​ဖြစ်ရာ၊ ထိုစဖိုသည်ကား​၊ အစပ်တဲ့​ရာ တမယ်​ကောင်း​ နှစ်မယ်​ကောင်း​ကို၊ ​ရွေး​ယူချက်ပြုတ်ရာ၏။ ထိုနည်း​တူ၊ ​ကျောင်း​သုံး​စာနှင့်​ အရပ်သုံး​စာ ကွဲပြား​​ကြောင်း​ကို၊ ​ကျောင်း​သား​ စဖိုသယ်သည် သိရာ၏။ လိုရင်း​အချုပ်ကား​ ဟင်း​ဖြစ်၍ စား​​ကောင်း​ဘို့​ (ဝါ) လူနား​လည်ဘို့​သာ လိုရင်း​ဖြစ်၏။ လူနား​မလည်က၊ အဘယ်မျှပင် ​ရေး​ထား​​သော်လည်း​၊ အဆိပ်ဟင်း​ ချက်ထား​သလို၊ ဘာဝါစင်္ဂ - ဘာသဒ္ဒါမှ မဟုတ်နိုင်​တော့​​ပေ။ ထိုနည်း​တူ၊ လူနား​လည်က၊ ထိုသဒ္ဒါ ထိုဝါစင်္ဂ တို့​မှာ အလိုလို ပြည့်​စုံ ပြီး​​မြောက်ပြီး​ ဖြစ်​ကြောင်း​ မှတ်ရာသည်။ ထို့​​ကြောင့်​၊ ပညာရှိကြီး​များ​ စာ​ရေး​ဆရာကြီး​များ​ကား​၊ လူနား​လည်ဘို့​ရာသာ အဓိက ထား​​ရေး​၏။ သို့​​ရေး​သည့်​အတိုင်း​ ၎င်း​တို့​၏ စာများ​၌လည်း​၊ သဒ္ဒါ​တွေ ဒင်း​ကြမ်း​ပြည့်​၍ ပါ​နေသည်။ အင်္ဂလိပ်စာ​ပေ၌၊ ​ဒေါက်တာ ဂျွန်ဆင်​ရေး​နည်း​မှာ၊ အလွန်ပြတ်သား​ ရှင်း​လင်း​သဖြင့်​၊ ဂျွန်ဆင်​ရေး​နည်း​ဟု ​ခေါ်ကြ၏။ ထိုနည်း​တူ ရှိတ်စပီး​ယား​ ​ရေး​နည်း​၊ တိုင်ရွန်​ရေး​နည်း​၊ ဆာ​ဝေါလတာစ​ကော့​ ​ရေး​နည်း​ဟူ၍ အသီး​သီး​ ရှိကြ၏။
နက်နဲ​သောစာ
သို့​​သော် ဆာ​ဝေါလတာစ​ကော့​ ​ရေး​နည်း​မှာ နက်နဲလိမ်ရှုတ်ကာ၊ စဉ်း​စား​၍ ဖတ်ယူ မှတ်ယူရသဖြင့်​၊ ယခုလူအချို့​က မကြိုက်ကြ​ပေ။ ယခင်အခါများ​၌သာ၊ ​ဝေါလတာ၏ စာများ​ကို၊ ကြိုက်နှစ်သက်​သော်လည်း​၊ ယခုအခါမှာ ထိုသို့​နက်နဲလိမ်ရှုပ် စဉ်း​စား​ခန်း​ထုတ်​နေကြ​သော စာများ​ကို ​ပေါ်​ပေါ်လွင်လွင် မရှိသဖြင့်​၊ ကြိုက်ကြလိမ့်​မည် မဟုတ်ဟု ဆိုကြ၏။ ထိုစကား​များ​နှင့်​ စပ်လျဉ်း​၍ပင် အ​မေရိက စာ​ရေး​ဆရာကြီး​ (အိုဟင်နရီ)ဆိုသူမှာ စကား​ကို၊ ပြတ်ပြတ်သား​သား​၊ ​ပေါ်​ပေါ်လွင်လွင်၊ ဘန်း​စကား​​ရော ကျဘန်း​စကား​​ရော - မ​ရှောင်၊ လူနား​လည်​အောင် ​ရေး​တတ်၏။ ထိုသို့​​ရေး​ခြင်း​နှင့်​ပတ်သက်၍ စာ​ပေဆိုင်ရာ ပ​ရော်ဖက်ဆာကြီး​ များ​ကပင်၊ အပြစ်ဆိုကြကုန်၏။ သို့​​သော် အိုဟင်နရီ၏ စာများ​မှာ၊ လူကြိုက် တဖြည်း​ဖြည်း​ များ​လာပြီး​လျှင်၊ အိုဟင်နရီ ​ရေး​နည်း​ ဟူ၍ပင် ဖြစ်​ပေါ်ခဲ့​​လေသည်။
စကား​အ​ရော​ရော
အချုပ်​သောကား​၊ ကျဘန်း​စကား​ ဘန်း​စကား​ဟူ၍ သီး​ခြား​မရှိ​ပေ။ စကား​သစ် စကား​ဆန်း​ ​ပေါ်လာခြင်း​သာ ဖြစ်ရာ၊ မည်သည့်​စာ​ပေ စကား​ များ​၌မှ၊ လက်​ရွေး​စင် စစ်စစ်မရှိဘဲ၊ အင်္ဂလိပ်ဘာသာ စကား​၌၊ အီတလီ(လက်တင်) ဂျာမနီ (ဆက်ဇွန်) မှစ၍၊ မ​လေး​စကား​ - ကုလား​စကား​များ​ပင် ​ရောပြွမ်း​ကာ၊ ကျွန်ုပ်တို့​ မြန်မာစကား​၌လည်း​၊ ပါဠိ မာဂဓ စကား​၊ ကုလား​စကား​၊ ပြူ - ကမ်း​ယံတို့​ စကား​များ​၊ ​ရောပြွမ်း​လျက် ရှိ​လေသည်။ ထိုနည်း​တူပင် ​ဝေါဟာရနှင့်​ ​ပေါရာဏတို့​ ဆိုသည်မှာလည်း​၊ ယခု​ပြောနှင့်​ ​နောက်​ပြောစကား​များ​ပင် ဖြစ်ရာ၊ ယခင်က ​ပြောသမျှ စကား​တို့​မှာ ကာလရှည်မြင့်​​သော် ​ပေါရာဏ ဖြစ်ကုန်လျက်၊ ယခု ကျွန်ုပ်တို့​​ပြော​သော ဘန်း​စကား​များ​မှာလည်း​၊ ကာလ ရှည်မြင့်​​သော် ​ဝေါဟာရ ဖြစ်ရမည်သာတည်း​။ ​

ရေး​သူ - သင်္ခါ

စ​နေနဂါး​နီ ဂျာနယ် အတွဲ (၂)၊ အမှတ် (၁၈)- (၅.၁၀.၄၀) စာမျက်နှာ-၁၂ မှ စာလုံး​​ပေါင်း​နှင့်​တကွ ​ဆောင်း​ပါး​တစ်ပုဒ်လုံး​အား​ ကူး​ယူ​ဖော်ပြထား​ခြင်း​ဖြစ်ပါသည်။

0 responses to “ ​ကျောင်း​သား​တို့​ရယ် ”

Leave a Reply